Lyme is een bacteriële infectie die voornamelijk wordt overgedragen door de beet van een teek. Veel patiënten met de ziekte van Lyme herinneren zich nooit dat ze gebeten zijn door een teek en volgens Dr. Dietrich Klinghardt - een van de leidende autoriteiten voor de ziekte van Lyme - kunnen de bacteriën die de ziekte veroorzaken ook worden verspreid door andere bijtende of bloedzuigende insecten, inclusief muggen, spinnen, vlooien en mijten, steekvliegen, huisdieren en bij zwangerschap via de placenta en borstvoeding. De borrelia-bacterie blijkt ook seksueel overdraagbaar te zijn.
De nieuwe wetenschappelijke definitie is:
Multi systemische infectieuze ziekte syndroom (MSIZS).
In tegenstelling tot wat wordt gedacht kunnen larven en nimfen ook besmet zijn en naast de borrelia ook co-infecties overbrengen. Deze zeer kleine larven en nimfen zijn niet of nauwelijks waarneembaar en daarmee ook het gevaarlijkst omdat ze niet worden opgemerkt. De cyclus duurt 2 tot 3 jaar. De meest actieve tijd van teken loopt van maart tot november. Ze overleven gemakkelijk een winter met temperaturen lager dan -15˚C. Teken zijn echte “carpoolers”, en hechten zich aan dieren. Denk bijvoorbeeld aan muizen, vogels, herten, honden, de zogenaamde “gastheren”. Jonge teken zijn besmettelijker. Huidig onderzoek toont aan dat 70% van alle infecties door nymfen worden veroorzaakt. Deze beet is niet pijnlijk. Onderzoekers denken dat zo’n 30% van de teken is besmet.
De drie vormen van borrelia
- De spirocheet nestelt zich in compact weefsel met weinig doorbloeding (zuurstof) en relatief koele plaatsen.
- De spirocheet schroeft zich door alle soorten weefsels en organen heen, zal zich daar vestigen en richt daar schade aan o.a. door het afscheiden van gifstoffen en door verzwakking van het immuunsysteem.
- De spirocheet nestelt zich graag in spieren, banden, vaten, bindweefsel, gewrichten, organen, zenuwen en hersenweefsel.
- Voorkeur borrelia: zuur weefsel
- De borrelia in deze vorm kan lange tijd overleven (slapende vorm).
- De bacterie ontwaakt als het moment van “gevaar” (bijv. een antibiotica kuur) voorbij is en komt weer tevoorschijn als spirocheet en beschadigt opnieuw de cellen van de gastheer.
- Resistent tegen antibiotica, tegen extreme condities en tegen immuunreacties.
- Een biofilm is een laag micro-organismen omgeven door zelfgeproduceerd slijm vastgehecht aan een oppervlak (een voorbeeld is tandplak).
- Bacteriën in biofilms zijn beter bestand tegen toxische stoffen zoals antibiotica, wat dus de reden is dat de infectie voortduurt.
- In een biofilm kunnen enkelvoudige of meervoudige soorten organisme zich omgeven met een complexe zogenoemde glycomatrix. Spirocheten en cysten aggregeren en hechten aan elkaar in biofilms.
Lyme "The Great Imitator"
Lyme wordt "The Great Imitator" genoemd
omdat de symptomen veel andere ziekten nabootsen. Het kan elk orgaan van het
lichaam beïnvloeden, inclusief de hersenen
en het zenuwstelsel, de spieren, gewrichten en het hart.
Volgens het onderzoeksinstituut CDC moet de teek doorgaans 36 tot 48 uur of langer op de huid gehecht zijn voordat de bacterie de Lyme-ziekte kan overgedragen, maar ILADS merkt op dat het mogelijk is om de ziekte van Lyme te krijgen, zelfs als de teek minder dan 24 uur is aangehecht.
De ziekte van Lyme begint meestal met vermoeidheid, koorts, hoofdpijn en gewrichts- of spierpijn. Het kan dan overgaan in spierspasmen, verlies van motorische coördinatie, intermitterende verlamming, meningitis en zelfs hartproblemen. Vroegtijdige behandeling is van cruciaal belang om complicaties te voorkomen, maar er is geen betrouwbare test voor de diagnose. Volgens ILADS kan tot 50 procent van de patiënten die worden getest op de ziekte van Lyme, vals-negatieve resultaten krijgen. Velen krijgen te horen dat de ziekte "tussen de oren zit".
Hoe het komt dat laboratoriumtesten zo onbetrouwbaar zijn?
Een van de redenen waarom bloedtesten zo onbetrouwbaar zijn als indicatoren voor de Lyme-infectie is dat de spirocheet die de ziekte van Lyme veroorzaakt (een neef van de spirocheet die syfilis veroorzaakt) in staat is om de witte bloedcellen te infecteren. Lab testen zijn afhankelijk van de normale functie van deze cellen om de antilichamen te produceren die ze meten. Als uw witte bloedcellen zijn geïnfecteerd, reageren ze niet op passende wijze op een infectie. Om Lyme-tests betrouwbaar te laten zijn, moet je eigenlijk eerst worden behandeld. Zodra uw immuunsysteem normaal begint te reageren, zullen alleen de antilichamen verschijnen op een bloedtest. Dit wordt de "Lyme-paradox" genoemd - u moet worden behandeld voordat een juiste diagnose kan worden gesteld.
Hoe komen we wel tot een juiste diagnose?
Een goed hulpmiddel om achter de ziekte van Lyme te komen, is de MSDIS-vragenlijst opgesteld door Dr. Richard Horowitz. In de eerste plaats is een goede anamnese essentieel. Alle klachten dienen goed in kaart te worden gebracht. Hoe meer symptomen er zijn hoe groter de waarschijnlijkheid van Lyme-borreliose. Naast laboratorium onderzoek zijn biofysisch onderzoeken zoals electro-acupunctuur waardevolle en betrouwbare testmethoden. Daarbij wordt het totale lichaam getest. Alle informatie die op deze manier wordt verkregen, kan uiteindelijk leiden tot een juiste diagnose.
Klik hier voor het gratis opvragen van de lyme vragenlijst samengesteld door Dr. R. Horowitz.
De behandeling
De praktijk leert dat de behandeling van Lyme niet eenvoudig is. Net als bij een herpes virus, dat we ook niet meer kwijt raken, lijkt het erop dat er een "deal" gesloten moet worden met een "ongenode" gast. Een scala van klachten is inmiddels al de revue gepasseerd, waardoor de afgelopen periode voor u niet zo gemakkelijk zal zijn geweest. Dit heeft invloed op uw persoonlijke gevoelens. Daarnaast hebben velen ook nog te maken met onbegrip uit de omgeving.
Veel behandelprotocollen zijn inmiddels beschikbaar en op basis van wetenschappelijk onderzoek worden die protocollen ook regelmatig bijgesteld. Ik volg zoveel mogelijk alle nieuwe nascholingen op het gebied van onderstaande zeven punten.
Bij de behandeling van Lyme en MSDIS is het belangrijk om een aantal stappen te onderscheiden:
1. Detoxificatie
2. Immuunsysteemversterking
3. Vermindering inflammatie
4. Specifieke orgaanondersteuning (denk bijvoorbeeld aan leaky gut)
5. Dieetaanpassing
6. Leefstijladviezen
7. Antimicrobiële aanpak
Bij de behandeling is het tevens van belang te kijken naar de hoeveelheid energie, tijd en financiële middelen die iemand hiervoor beschikbaar heeft. Afhankelijk van uw persoonlijke situatie zal gekeken worden hoe we u kunnen ondersteunen. U kunt verwachten dat u een behandeling krijgt die erop is gericht u weer optimaal te laten functioneren in de maatschappij.
